LinHoon = OS101 - Nothing without YOU [CUT SCENE P.1] 18+
1st Project OMEGAVERSE
OS101
- Nothing without YOU
ไม่มีทางไม่มีเธอ
Couple : Lai KUANLIN x Park JIHOON
Rate : 20+ [Romantic,Drama,Erotic]
Story BY ListPlayDear
CUT SCENE PART1
ถ้ายังไม่ได้อ่าน กลับไปอ่านที่ goo.gl/WSr6SL ก่อนค่ะ
เส้นบางๆ ที่โอเมก้าตัวน้อยเป็นคนขีดไว้เอง
กลับถูกเจ้าตัวฉุดกระชากจนขาดกระจุย!
“ไม่จีฮุน ตั้งสติหน่อยคนดี
เงยหน้ามองแด๊ดดี้...จีฮุน! พัคจีฮุน!”
ประครองใบหน้าหวานที่ซุกซอกกับลำคอตัวเองให้ขึ้นมาสบตา ก่อนจะรีบเอ่ยเรียกสติแม้ว่าตอนนี้ควานลินกำลังโดนกลิ่นเย้ายวนใจหลอกล่อให้อัลฟ่าที่นอนหลับสนิทในร่างค่อยๆ
ตื่นขึ้นมาครอบครองสติมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ไม่ทัน...บัดนี้ร่างบางได้ถูกความกระหายอยากของร่างกายดึงสติสัมปชัญญะไปจนหมดสิ้นแล้ว
ดวงตากลมโตที่เคยแวววาวสดใส จึงเหลือเพียงนัยน์หวานเชื่อมที่เลื่อนลอยไร้หนทางแน่ชัด
ยิ่งริมฝีปากแดงสดอ้าออกกว้างเพื่อระบายความร้อนในร่างกายยิ่งทำให้คนมองใจกระตุก
ควานลินกัดปากตัวเองอย่างแรงเพื่อเรียกสติจนเลือดสีเข้มไหลออกจากบาดแผล
แม้ความเจ็บแสบจะพุ่งเข้ามาในความรู้สึกทำให้พอเรียกความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกลับมาได้
แต่แล้วสุดท้ายมันก็ถูกดูดกลืนไปด้วยการกระทำที่น่าตกใจของคนตัวเล็กกว่าตรงหน้าจนเกือบหมด
เด็กคนนั้นฉุดกระชากคอเสื้อของควานลินให้ก้มลงไปหาตัวเองอย่างแรง
ก่อนจะโฉบริมฝีปากลงกับอวัยวะเดียวกันเพื่อลิ้มรสเลือดของอัลฟ่าหนุ่ม
ควานลินที่ยังครองสติอยู่ได้บ้างนิดหน่อยพยายามผลักตัวของจีฮุนออกด้วยแรงไม่เบานัก
แต่ก็ต้องหยุดชะงักกระตุกตัวกระหายอยากอย่างฉับพลันเมื่อลิ้นเล็กนุ่มนิ่มสอดเข้ามาในโพรงปากเขาด้วยความเงอะงะไร้ประสบการณ์
สิ้นสุดความอดทนที่พยายามสร้างขึ้น
ควานลินตัดสินใจลงจูบตอบกลับไปพร้อมเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อลิ้นเล็กใจกล้าที่ตอนนี้กลับถอยหนีเพื่อเป็นฝ่ายคุมเกม
เสียงดังเฉอะแฉะดังขึ้นอย่างลามกท่ามกลางความเงียบของห้องโถงกว้างใหญ่ที่ไร้ซึ่งผู้คนสะท้อนในความรู้สึก
เนิ่นนานกว่าการบดจูบครั้งนี้จะจบลง
โอเมก้ามือใหม่ก็แทบจะไหลละลายลงไปกองกับพื้นถ้าไม่ได้อ้อมแขนแกร่งตระกองกอดไว้
อัลฟ่ามากประสบการณ์ตัดสินใจปล่อยจูบก่อนจะโน้มตัวกระซิบบางเบาข้างใบหูแดงก่ำ
“ทำตัวแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะคนดี”
พูดจบก็ตวัดตัวอุ้มร่างบางไว้ในท่าเจ้าสาว
แล้วรีบก้าวเดินขึ้นบันได้ไปยังห้องนอนกว้างของโอเมก้าจอมซนที่เอาแต่กดจูบผะแผ่วที่แผ่นอกเปลือยเปล่าไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ให้ตายสิ มือไวจริงๆ เลยเด็กคนนี้
ไม่ทันไรก็ปลดกระดุมออกจากรังดุมเสียเกลี้ยงเชียว
คิดขบขันในใจก่อนจะโยนเข็มฉีดยาระงับอาการรัทที่วางเปล่าในมือทิ้งอย่างไม่ใยดี
ดูท่าแล้วหลังจากวันนี้คงจะต้องสั่งยาตัวนี้มาไว้ที่บ้านหลายๆ
หลอดแล้วล่ะนะ,
เมื่อเข้าสู่เขตห้องนอนขนาดกำลังพอดี
อ้อมแขนแกร่งก็ค่อยๆ วางร่างบางลงบนเตียงนิ่มแล้วเคลื่อนตัวลงไปทาบทับ
ใบหน้าหวานเปื้อนสีแดงจัดพยายามแสดงสีหน้าอ้อนวอนขอสัมผัสแต่ทว่ากลับได้รับการส่ายหน้าจากคนด้านบน
“แค่สิ่งที่แด๊ดดี้จะทำต่อไปนี้หนูก็โกรธแด๊ดดี้มากพอแล้ว
ควบคุมสติหน่อยที่รัก”
ทุกครั้งที่ฝ่ามืออุ่นร้อนปัดผ่านส่วนไหนของร่างกาย
ร่างเล็กก็จะกระตุกตัวเข้าหาสัมผัสนั้นด้วยความลืมตัว ความน่ารักตรงหน้ายังคงยั่วยวนให้อยากสัมผัสเสมอต้นเสมอปลาย
ซึ่งอัลฟ่าหนุ่มที่มองดูอยู่ก็ได้แต่กลั้นใจ
และทำสิ่งที่ควรจะทำในตอนนี้มากที่สุดแทน
คือช่วยจีฮุนปลดปล่อยความต้องการออกมา...ด้วยมือของเขาเอง
ควานลินไม่ได้ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของโอเมก้าตัวน้อยออก
และไม่ได้สัมผัสท่อนบนอีกแม้กระทั่งการมอบจุมพิต แต่เขาสาละวนอยู่กับการรูดซิปกางเกงยีนส์ที่ปูดนูนไปด้วยความต้องการที่อัดแน่นจนสูงทะลุเพดานของเจ้าของ
ปราการด่านแรกถูกถอดออกไปกองที่ข้อเท้า
ปราการที่สองอย่างกางเกงชั้นในสีชมพูก็ค่อยๆ หลุดออกจากตัวเช่นกัน
แก่นกายสีสดเด้งดึ๋งชี้หน้าคนมองอย่างหาญกล้า
ตรงหัวสีแดงก่ำปรากฏคราบน้ำขาวขุ่นปริ่มๆ
ดูน่ารักทำให้คนโตกว่าอดไม่ได้ที่จะกดจูบลงไป ทันทีที่ริมฝีปากสัมผัสครองครอง
เสียงครวญคราวหวานหยดก็ดังขึ้นสร้างความกระเหี้ยนกระหือรือให้โหมกระหน่ำ มือเล็กที่ก่อนหน้าจิกผืนเตียงอยู่สลับมาเป็นขย้ำหัวทุยของอัลฟ่าหนุ่มที่อมอาวุธน่ารักเอาไว้ในโพรงปาก
หนึ่งมือก็ช่วยสัมผัสรูดรั้ง ริมฝีปากอุ่นร้อนก็โรมรันขยับขึ้นลงช้าสลับเร็ว
ยิ่งเรียกเสียงหวีดหวานและแรงขย้ำที่ผมด้วยความเสียวซ่านเพิ่มอีกเป็นเท่าตัว
ไม่นาน
แก่นกายน่ารักก็พ่นทะลักความสุขสมออกมาจนเต็มปากคนครอบครอง ส่งผลให้ต้องกลืนเข้าไปทุกหยาดหยดที่ปลดปล่อยออกมา
หวาน...
แม้จะคาวบ้างแต่ก็หอมหวานเกินต้านทาน...
“ถ้าโตกว่านี้อีกหน่อย
แด๊ดดี้จะต้องไม่ยอมปล่อยหนูไปแน่ๆ เลย...”
พูดพึมพำคนเดียวแล้วตัดสินใจโน้มตัวไปขบเม้มซอกคอขาวล่อหน้าล่อตาจนรอยสีกุหลาบเกิดขึ้นประปรายสองสามจุดก่อนจะใส่สายรัดคอที่เจ้าตัวแสบเผลอถอดออกไปเมื่อไรไม่รู้กลับที่เดิมแล้วพ่นลมหายใจทิ้งอย่างยากลำบาก
...สลบไปแล้ว...
ช่างเป็นเด็กที่ลามกแล้วไม่ยอมรับผิดชอบอีกนะ
หึๆ,
ขบขันในใจทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องน่าขำ และเนื่องด้วยความอ่อนเพลียที่มาจากผลของยาระงับที่เพิ่งฉีดทำให้ควานลินทิ้งตัวลงเคียงข้างแล้วตระกองกอดรัดร่างเล็กแล้วนอนหลับเข้าสู่นิทราตามไป
ห่างหายจากการเขียนเอ็นซีมานาน ติดขัดไปบ้างก็ขอให้อ่านเพื่อความอรรถรสนะคะ จากนี้ยังมีเนื้อหาต่อ โปรดกลับไปอ่านที่ goo.gl/WSr6SL ค่ะ
**อาจลำบากไปบ้าง แต่เพื่อความปลอดภัยจากการถูกแบนนะคะ ขอบคุณค่ะ**
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น